beyza's blog

İnsanlar içerisinde insanlar vardır; müstesnadır, örnek ve öncüdürler. Mekânlar içerisinde mekânlar vardır, mukaddestir; şiar ve semboldürler. Zamanlar içerisinde zamanlar vardır; mübarektir, hayrın ve bereketin kaynağıdırlar.

Ne güzel bir dinimiz var. Müjdelerle dolu. Ramazan bu müjdelerin en yoğun olduğu bir ay. Sanki bir rahmet treni. Bâzen Otuz, bâzen yirmi dokuz vagonlu. Her vagonu ilâhî rahmet muştusu. Fakat bu güzel dinde müjdeler tek bir ayla sınırlı değil. Tıpkı kulluğun da belli zamanlarla sınırlı olmadığı gibi.

Hz. Ebû Hureyre (r.a.)’den nakledildiğine göre Sevgili Peygamberimiz (s.a.s) şöyle buyurmuştur: “Ramazan ayı girdiği zaman rahmet kapıları açılır; cehennem kapıları kapanır ve şeytanlar zincire vurulup bağlanır.”

Göklerin sahibi, kendisine uzanan elleri, Rasûlü’nün eliyle tutacaktı. Ezilen, horlanan, diz çökmüş mütevekkil bir derviş sabrıyla bekleşenleri kucaklayacak, göklerden aldığını yeryüzüyle buluşturacaktı. Göklerin öğrencisi, yeryüzünün öğretmeni olacaktı.