melike ağ günlüğü

Ömrün hasat vakti gelip çattığında “Biz yolumuzu şaşırmışız galiba…” dedirtme. Haddimizi aşmanın pişmanlığını yaşatma. Bugünün tadına kandırıp yarının acısına terk etme. Cennet ashâbının yaptığı gibi hatamızı anlayıp yolumuzu düzeltme şerefini bağışla. Mücrimlikten kurtulup mümin olmanın yolunu aç.

Saba rüzgârının buram buram kokusunu taşıdığı tek çiçek, tek renk, tek hayat… Ümmetin, Livâü’l-Hamd’da, Sen’in kokunla uyanmayı arzu eder Sen’inle vardığı, Sen’inle kandığı derin uykudan…

Her suskunluk, söylenecek yeni sözlere gebedir. Taşımak zorken dünyaya ait tüm yükleri, içimizin ağırlığını hafifleten sözler ilaç olur. Toprağı yeşil bir vahaya çeviren Rabbimiz kararmış yüreklerimizi cilalar Sevgilisi’nin diliyle.

Nâbi yanmaktadır. Gönlü aklına, aklı gönlüne hâkimdir. İltifatına nail olduğu paşayla hac yolculuğuna çıkar ve varır Medine-i Münevvere’ye. Münevverler münevverinin şereflendirdiği gülzâra. Gönlü Peygamberinin aşkıyla öylesine yanıyordur ki binlerce kilometre yoldan deve sırtında gelen Nâbi’nin gözünde zerre miktarınca uyku yoktur.