Bir Ömür Dua İkliminde Geçsin
Zikreden bir dil, şükreden bir kalp müminin hayatında en önemli semeredir. Bu olgunluk ile her nereye yönelse orada Allah’ı (cc) anar… Böylece kendini duanın rahatlatan ifadelerinde bulur…
Ya Hamîd… Ya Rahman… Ya Selâm… Seni anmak ne büyük bahtiyarlık Ya Rabbi…
Bir denizin kıyısında hissedersin bazen Celîl ve Cemâl olan Allah’ı (cc). Dalgalar coşkun hallerinin ardından sahile serilerek secdeye kapanırlar. Artık bu halde onların sükûna eren fısıltılarını işitirsin… Bu son manzara, denizin duasına “âmin” dediği andır. Dalgalar kumsalı yalayıp geri dönerken yeni bir zikrin ve duanın hazırlığı başlamıştır bile…
Ya Mütekebbir… Ya Vâsi’… Ya Hakîm… “Allah’ı çok ananlar kazanmışlardır.” fermanınca bizi de bu zümreye dâhil eyle Ya Rabbi…
Bazen gökyüzünde ayı izlersin gözlerin yoruluncaya dek… Kimi gün hilalinin uçlarını uzatmıştır semaya; ellerini açıp yalvarır gibi… Kimi gün de avuçlarının arasına gönlünü koyuvermiştir; dolunay halinde selam eder arza… Tüm benliğini sergilediği için cazibesi de artmıştır artık… Gökyüzünde Nûr’u hissedersin… Geceyi aydınlatan bir kandil gibi mehtap düşüverir yeryüzüne… Zikre dalan ayın tatlı nameleridir mehtap… Yeryüzünde, âdemin başı döner bu güzellikten… Yöneleceği yüce kudreti anmaktan başka kendine geliş yolu bulamaz insan…
Ya Muktedir… Ya Kâdir… Ya Zâhir… Bizi, dilimiz zikrin ile yaşken öldür Ya Rabbi…
Bir güvercinin hu-hu’larında, gecenin ve gündüzün birbiri içine dalıp kaybolmasında, seher vakti bir bülbülün kâinatı mest eden namelerinde, rüzgârın yüzümüzü yalayarak geçen tatlı nesiminde… Zerreden katreye her varlığın kendisine verilen görevi tam bir teslimiyetle eda edişinde, el-Mübdi’ olan Rabbimizi zikredişleri gizli değil midir? Tüm kâinat bu sırra vakıf… Gevşeklik ve asıl vazifeyi unutmak insana mahsus… İnsan zikre sarıldıkça nisyandan kurtulacak, o nispette saflaşacak ve Rabbinin sevdası ile pür nur olacak…
Ya Vedûd… Ya Şekûr… Ya Ğafûr… Bizi zikrinden gafil eyleme… Zikrimiz bizim için yeryüzünde bir nur, göklerde de zahire ve azığımız olsun…
Ey nefsim; eğer kalbini temiz tutabilmiş olsaydın Allah’ın zikrinden hiç usanmayacaktın. Nasıl sıkıntılı zamanlarında Rabbine yönelip zikre devam ediyorsan bolluk zamanlarında da O’nu unutmayacaktın… Cennete gülerek girmek istiyorsan dilini Allah’ın zikri ile yaş tutacaktın… Keşke bilebilseydin ki, zikir kadar bizi azaptan koruyacak, ilahî rahmete gark edecek başka bir amel yok… Vesselam; “Allah’ı zikretmenin en büyük amel” (Ankebut 29/45) olduğunu anlayabilseydin…
Ya Raşîd… Ya Mâcid… Ya Vâhid… Bizi bize bırakma… Bizi yolundan ayırma… Mübarek Ramazan-ı şerifi zikrinle donatmayı nasip eyle…
İstiridyenin içine girmeyi başaran kum taneleri inciye dönüşür. Kum tanesinin fazlaca kıymeti olmasa da gayretinin karşılığında istiridyenin sedefi bahşedilir. Asıl onu değerli kılan da budur. Artık o bir kum tanesi değil eşsiz bir incidir. İnsan, zikre devam ederek Rabbini anmada ısrarcı olursa bu gayreti ile rahmet deryalarının kapıları kendisine açılır. İnsan-ı kâmil olma yolunda değer üstüne değer kazanır… Sevda ile aşk ile çıkılan yolda gayret biter mi? Arzu, heves, iştiyak eksilir mi?
Her dem burcu burcu koksun diye sevdamı mavi bir gülün gizemine sakladım… Sana yönelen gönüllerimizde sevgini afiyetle ziyadeleştir Allah’ım… Âmin…
Yazıda Geçen Esmâü’l-Hüsnaların Manaları
el-Hamîd: Hamde tek layık olan
er-Rahman: Dünyada her kuluna karşı merhametli
es-Selâm: Selamete ulaştıran
el-Celîl: Zatında, sıfatında hiçbir şey kendisine denk olmayan
el-Cemâl: Güzellik, lütuf
el-Mütekebbir: Her hadisede büyüklüğünü gösteren
el-Vâsi’: İhsanı, ilmi, rahmeti ile kuşatan
el-Hakîm: Her şeyin hakikatini bilen
el-Muktedir: Her şeye gücü yeten
el-Kâdir: Kudret sahibi
ez-Zâhir: Varlığı, kudreti ile aşikar olan
el-Mübdi’: Kainatı yoktan var eden
el-Vedûd: Aşk ile yanan kullarını seven
eş-Şekûr: Yapılan şükrün karşılığını bolca veren
el-Ğafûr: Çok bağışlayıcı olan
er-Raşîd: Doğru yola ileten
el-Mâcid: Nimetleri ve ihsanı sonsuz olan
el-Vâhid: Zatında ortağı olmayan tek