Dudaklarım çatlıyor, adını andığımda
Bu sevdanın nârında, yandım ya Rasûlallah
İbrahim ŞAŞMA
Ahvâl-i Beyan
Hani susuzluktan dilim dilim çatlar ya topraklar, hani artık tutunamaz kendisine can veren dala, sararıp düşer ya yapraklar ben de öyleyim, ben de muhtacım öylesine. Tüm insanî değerlerin yitirildiği bir demde, insanların insanlığını yitirdiği zamanda hem de.
Seni Anlatıyor
Seni arar secdede “Muhammed” sözleriyle .
Şaha kalkardı anam, dertlenmiş dizleriyle.
Duasında ardından ıslanmış gözleriyle ,
Gözyaşının çizdiği yol yeni anlatıyor .
Arzu Hal
Kendimi bildiğim o günden yana,
Sevdanın en hası farz oldu bana.
Sen güle benzeme, gül benzer sana.
Güller sana boyun eğsin isterdim.
Sen ki ümmetini düşünensin yâr.
Filistin ağlarken bana her yer dar.
Ötelerde güneşi görmeyen var.
Ahlâkından Bir Katre
Ben seni nasıl yazabilirim ki. Nasıl sığdırabilirim cümlelere. İki cihanın baş tacını iki sayfa kâğıda nasıl dökebilirim? Mahir değilim. Usta değil, dülger değil. Ozan değilim, şair değil, yazar değil. Sevdama sığınarak yazıyorum.