rihan's blog

Sâmirî, İsrâiloğullarının şeytânî ve nefsânî duygularına tercümanlık yapmıştı. Onlar gözleriyle görebilecekleri ve ellerini sürebilecekleri bir ilâh istiyorlardı. Çünkü onlar, nesiller boyu köle olarak yaşadıkları Mısır’da bunu görmüşlerdi.

İslâm devleti rahmet ve sevgi esası üzerine kurulmuştu. Bu esas, insanlar arasındaki nefret, kin ve düşmanlığı yasaklıyordu. İslâm’da rahmet, salt bir ruhi infial değil, herkese acımak demektir.

Bir Müslüman, ibadetlerini sıhhatli olarak yerine getirebilecek derecede Kur'ân ezberlememişse bu çok daha tehlikeli ve ciddî bir eksikliktir. Üzerinde her ferdin durup düşünmesi gereken, affedilmesi zor bir ihmaldir. Ömür varken bir an önce telafi edilmeli, hayatı birçok açıdan manasız hale getiren bu kusur yok edilmelidir.

Hz. Hüseyin'in yakarışından sonra o coğrafyada yaşayıp da Hüseyin'e imdad edebilecek olduğu halde yardımına koşmayanların arasında fitne, huzursuzluk, kan ve gözyaşı hiç eksik olmadı.Tâ ki Hüseyin'in kanında zerre miktar elinin kiri olmayan bir kavim gelinceye kadar...