Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları’ndan çıkmış olan Taha Kılınç’a ait “Biz Bize” kitabı özellikle gençlere sade ve samimi dille, pratik bir el kitabı olarak tasarlanmış ve üç bölüm olarak yazılmış.
Bayramlar, insanlar arasındaki sevginin, dostluğun, vefanın, bağlılığın artmasına vesile olan hayatın önemli fırsatlarıdır. O halde bu bayramı bir fırsat bilelim.
Elindeki kıpır kıpır adeta bir kan torbası olan yüreği dehşetle attı. İğrenmişti. Etrafında aç kurtlar gibi homurdayan, tıslayan, saldıran insanları kovaladı.
“Oradaydım! Lanet olası savaşın ortasında!” diye sessiz bir haykırışla baktı gözlerimin ta içine… Gözleri Filistin’di. Çoğu Filistinli gibi dumanlı bir grilik vardı gözlerinde… Ve çoğu Filistinli gibi gözlerinde bir derinlik…
Bir bir yanarken şehrin ışıkları, son şarkısını çalıyordu çocuk… Kimseler görmüyordu onu. Başlarını çevirseler yüreklerine uzanan buz tutmuş parmaklarını hissedeceklerdi. Kimseler duymuyordu onu.
Son cümlesini yazdı. Son noktayı da koydu. Gazete için hazırladığı haber metnini tamamlamıştı. Yazı bittikten sonra gözden geçirilmesi gerekiyordu ama bunu sabaha bıraktı. Bilgisayarındaki birkaç fazlalığı sildi. Mail kutusunu temizledi. İnternet seçeneklerine geldi. Ve bir tuşla ‘geçmiş’i de sildi.
Uzaktan bakıldığında heybetli görünüşü ile ürperten dağ, yanına yaklaştıkça sizi içine çekmeye başlar. Etekleri bugün bir yerleşim merkezi hâlini almış olan dağa çıkmaya başladığınızda görürsünüz ki susuzluktan tek bir yeşil bitki yetişmemiş, bitki örtüsü yer yer dikenli çalılardan ibaret kalmıştır.
Beyaz büyük kapının ardındaki odaya girdi usulca. Ahşap döşemenin sesi yürümesine eşlik ediyordu. Etrafına bakındı. Eşyalar değişmişti ama duvarlar, pencereler, evin havası hala eskisi gibiydi.
Kâğıda düşen elif ‘öz’geçmişiydi insanoğlunun. Zira, bir noktayla başlayıp, diğer bir noktada son bulan; birinci tekil yalnızlıkla yol alan kuldur elif.