Esmaü'l-Hüsna

İnsan uzun süre uyuyamadığında beyin koordinasyonu bozuluyor, sinirleri altüst oluyor. Yorulmadan, usanmadan, ara verip hiç soluklanmadan bir işin sonunu getirme iddiası, insanüstü bir iddia aslında.

İnsanlar gelip geçiyor hayatımızdan. Bağlılıklar kuruyoruz, kuruluyor. Kimi uzun, kimi kısa sürüyor. Samimiyetin en derinini yaşadığımız biriyle bir bakmışız aylarca görüşememişiz. Garip. İhmal mi? Değil. Umursamazlık? Asla! Peki, yaşanılan neydi?

“Dost kimdir?” sorusuna pek çok cevaplar bulunmuş tarih boyunca: “Öteki bendir, iki ayrı vücuttaki tek bir ruhtur, yanında yüksek sesle düşünebildiğin kişidir” diyen de olmuş; “rahatlık veren bir merhem”e benzeten de.

Öyle anlarda hayatın meşgalesi sarıyor dört bir yanımdan. Dünya büyüyor, büyüyor… Etrafımda devasa varlıklara dönüşüyor her şey. Oyun ve eğlenceye. Son derece tehlikeli bir oyun ve ölümüne eğlence dolu bir kazanın içinde, küçücük varlığımla o alay ettiğim, küçümsediğim koşuşturmacaya karışıyorum arkamdan itilircesine.