Issızlıktan kopup gelen cümleler, çöl kumlarında yankılanarak başka bir ıssızlığa yuvarlanıyordu. Derinleşen sapsarı karanlık aydınlığa dönüşen mekân olmak için durmadan kımıldanıyor, deviniyor, çatlıyordu.Neyi istediklerini bilmeden, neyi reddettiklerini ince ince düşünmeden öfke olmuş, duvar olmuş ama en çok da şaşkın olmuş bekliyorlardı. İnsafın bazen görünüp şimdi ise hepten kaybolduğu Mekke sokakları, inlemekten yorulmuş bir hasta gibi yorgun argın sabahı bekliyordu.