Adaletin Timsali
“Kenar-ı Dicle’de bir kurt aşırsa bir koyunu,
Gelir de adl-i İlâhî sorar Ömer’den onu!”
(M. Akif Ersoy)
Garip kalmasın İslâm, mahzun olmasın diye 
Hakk, Ömer bin Hattab’ı verdi bize hediye
Kur’an’ın munis sesi, Ömer’i yumuşattı
İlâhî hakikatler, yüreğini kuşattı
Kula kulluktan geçti, terk etti esareti
Everest kadar yüksek, Ömer’in cesareti
Küfre karşı çelikten iradeyle zırhlandı
İçinde beslediği, büyüttüğü imandı
Mekke semalarından doğan bir güneşti O…
Küfrün karanlığında yıldızlara eşti O…
Adaletin timsali, vicdanların sesiydi
Gönülleri şâd eden, sonsuzluk bestesiydi
Dünyayı cennet etti, Ömer’in adaleti
Kökünden söküp attı küfrü ve dalaleti
Bu dünya gurbetinin talipti çilesine
Düşmedi hiçbir zaman şeytanın hilesine
Küfrün önünde duran çelikten duvardı O…
Müminlerin yanında gece gündüz vardı O…
Şerefiyle taşıdı İslâm’ın sancağını
Müminlere yaşattı dinin altın çağını
Muhacir ve Ensar’ın gözünde bir dağdı O…
Küfrü bertaraf eden, aydınlık bir çağdı O…
Mekke’de doğan güneş, şanlı Yesrib’de battı
Ömer’in şehadeti yürekleri kanattı
İslâm’ın güçlü sesi, heybetli bir devdi O…
Yürekleri kavuran, korlaşan alevdi O…
Adalet sarayının bahçesinin gülüydü
Hakk’ı terennüm eden İslâm’ın bülbülüydü
Onun adaletine dünden daha muhtacız
O aydınlık günlere bugün susuzuz, açız…
Siyer-i Nebi Dergisi 26. Sayı / Mart-Nisan 2014