Tövbekârlık Üzerine
*Tövbeler (günahkâr olmayanlar için de) ruh alemimizi aydınlatan feyizli ibadetlerimizdir…
*İnsanın, yükünü indiren bir hamal gibi manen hafiflemesine vesile olur.
*Rabbimiz madem ki “TEVVÂB”dır, O’nun bu rahmetli sıfatına karşı tövbelerimizle ayna olmalıyız.
*Her mükellefin illa ki kusurlu hâllere bulaşması o kulu tövbeye sevk etmek için ilahî bir yardımdır. Hiç kimse “Ben günahsız bir kulum.” demesin… O; azametli, rahmetli, rahimiyetli tevabiyete karşı boyun büksün, el açsın, gözyaşı döksün ve her gün her vesile ile yalvarsın…
*Tövbe edenler affedilir… Belki sevilir… Allah (c.c) indinde makbuliyet kazanır.
*Tövbekarlık kulluk unsurları içinde en sevimlisidir… Hiç kimseye ağır ve külfetli değildir. Tövbekâra, tövbe ettikçe daha çok tövbe etmek bir şevk ve zevk haline gelir… Ümid olunur ki Rabbisi ile irtibatı kuvvetlenir…
*Tövbe eden tövbesinin makbul olacağından şüphe etmemeli…
*Günahın en tehlikelisi o günahın tövbesini yapmamaktır…
*Bir günah işlemiş kimse tövbe eder, istiğfar eder, kulluğuna devam eder. O günahın kıskacında kıvranırsa yeni günahlara girer. İstiğfar, tövbekârlık elbette hafifletici ve rahatlatıcıdır.
*Kötü, günahlı, zararlı bir gençlik yaşadımsa güzel, sevaplı, kârlı bir ihtiyarlık yaşayabilirim… Rabbim ne kadar Rahim’dir.
*Maziden gelen sıkıntılardan korunmanın çaresi tövbekârlıktır.