Dünya bineğiyle seyahat eden ey yolcu! Sen mi bineğin sahibisin, yoksa o mu sana sahip? Maksadın sevgiliyse uyanık ol! Özlem kelimeleri, şiirleri dökülsün ağzından; şenlensin yolun.
Peygamberimiz ve Biz
Rabbânîlik Yolu
Rabbânîlik, Rabbe mensup olmak demektir. Rabbe mensûbiyet kuru lafla olmaz, emek ister. Mü’min kul, önce Rabbinin kendisinden kesin olarak istediği hizmetleri yerine getirecek, sonra da Rabbini râzı etmek için kendi arzusuyla hizmete devam edecektir.
“Kızım Fâtıma Bile Olsa !…”
Hiçbir şey yoktu.
Sadece O vardı.
Yaratmayı diledi.
“Ol!” dedi,
Âlemler oluverdi.
Yavrunuzun Dünyaya Gelişine Sevininiz
Çocuklar yuvaların meyveleridir. Dünyaya ağlayarak gelseler bile, onların ağlayışları çevrelerinde sevinç dalgalarına vesile olur, gönüllere ümit güneşleri doğar…
Dünya Barışı İçin Nebevî Bir Çözüm Teklifi: “Haram Aylar”
Milletlerarası ilişkilerde barışı esas alan İslâm dini, yeryüzünde her türlü haksızlık, bozgunculuk ve tahakkümü yasaklamıştır. Bununla birlikte insanın benliğinde taşıdığı menfi eğilimler sebebiyle savaşın bir vakıa olduğunu kabul etmiş ve savaşla ilgili hükümler koyarak onun tahribatını sınırlamaya çalışmıştır.
Hz. Muhammed’e (s.a.s) Ebû Cehilce Bakmak
Vahiy, önce insana insanı tanıtır. Kendinin aşkın boyutuna iman etmesini ve bunun gereğini amele dökmesini ister ondan. Bu ilmin kapısı, itikad etmekle açılır. Rasûlullah (s.a.s) bir başka şey için değil, ancak ahlakı ...
“Kalbi Yaratan Allah, Kalbin İçinden Geçenleri Bilmez mi?”
Anlayanlar anladı, bilenler bildi Seni. Ne mutlu, o mübarek gözler dünya gözüyle gördü Seni, sevdi Seni. Sevmek ne kelime? Canlar verildi uğruna. Uhud'da mübarek bir dişin kırıldı diye, elleriyle kendi sağlam dişlerini kırdı Seni sevenler.
Bırakma Beni!
Bırakma beni Sultanım! Ne olur bırakma beni! Bir parça yer aç, tutunayım eteklerine. Bir tebessümünü sakla benim için. Bir damla gözyaşın girsin kalbime ki, bilmekteyim birisi benim için. Nur-i Muhammedi hatırına ihya olsun. Karartıdan kasvetten kurtulsun.
İnancı Hayata Taşımak
Mahlukât içinde çok seçkin bir yeri olan ve üstün yeteneklerle donatılan insanın yaratılışında, yüksek bir gaye ve hikmet görmemek, en hafifiyle insana saygısızlık olsa gerektir.
Allah'ın Ulûhiyetini Her An Hissedenler, Ubudiyetin Zirvesinde Olanlardır
Yüreklerine “Elif” çekilmiş yiğitler… Muhabbetullah’ı öyle derin yaşadılar ki onu masivanın ciğerine inen bir hançer yapıverdiler… “Elif” dediler… Bu tatlı iksiri tüm letâifleri ile içlerine çektiler, âdeta emdiler…
