Yeni yorum ekle

Mehmet Akif ERSOY - 

On dört asır evvel yine bir böyle geceydi

Kumdan ayın on dördü bir öksüz çıkıverdi

Lakin o ne hüsrandı ki hissetmedi gözler

Halbuki kaç bin senedir bekleşmedelerdi

Nerden görecekler göremezlerdi tabi

Bir kere zuhur ettiği çöl en sapa yerdi

Bir kere de ma’mure-i dünya ozamanlar

Buhranlar içindeydi bugünden de beterdi

Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta

Dişsiz mi bir insan onu kardeşleri yerdi

Fevza bütün afakını sarmıştı zeminin

Salgındı bugün Şark’ı yıkan tefrika derdi

Derken büyüyüp kırkına gelmişti ki öksüz

Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi

Bir nefhada kurtardı insanlığı o masum

Bir hamlede kayserleri kisraları serdi

Aczin ki, ezilmekti bütün hakkı, dirildi

Zulmün ki, zeval akılına gelmezdi, geberdi

Alemlere rahmetti evet şer-i mübini

Şehbalini adl isteyenin yurduna gerdi

Dünya neye sahipse onun vergisidir hep

Medyun O’na cemiyeti medyun O’na ferdi

Medyundur o masuma bütün bir beşeriyyet

Ya Rab! Bizi mahşerde bu ikrar ile haşret

Hilvan, 11 Rebiülevvel 1347 (1931)