Rasûl-i Ekrem döneminde düşmanı yerinde etkisiz hale getirerek Medine üzerine saldırma planından vazgeçirmek için düzenlenen seriyyelerden biridir. H. 8 yılının Cemâziyelâhirinde (Ekim 629) vuku bulmuştur. Vâdilkurâ bölgesine yakın bir mesafede bulunan Zâtüsselâsil’de Benî Kudâa’ya mensup bazı toplulukların yaşadığı belirtilmektedir. Hz. Peygamber, bu toplulukların bir araya gelip Medine’ye saldırmak için hazırlık yaptıklarını haber alınca bölgeye hemen bir seriye gönderdi. 300 kişiden oluşan seriyyenin kumandanlığına da o sıralarda yeni müslüman olan, askerî ve siyasî kabiliyetinin yanı sıra bilgisi ve cesaretiyle de bilinen Amr b. Âs’ı tayin etti.
Gündüzleri saklanıp geceleri yol alan müslümanlar düşmanların toplandıkları yere yaklaştıklarında onların saldırı için büyük bir hazırlık yaptıklarını ve kendilerinden sayıca üstün olduklarını öğrendiler. Amr b. Âs bu durumda yanındaki kuvvetlerle üzerlerine hücum etmenin tehlikeli olabileceğini düşündü ve Râfi‘ b. Mekîs el-Cühenî’yi Medine’ye göndererek Allah Rasûlü’nü durumdan haberdar etti. Bunun üzerine Hz. Peygamber, aralarında Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer’in de bulunduğu 200 kişilik bir takviye kuvvet gönderdi. Seriyye, Amr b. Âs kumandanlığında ilerledi. Muhtemelen seriyyeden daha önce haberdar olan grupların çoğu yerlerini terk etmişti. Kudaa kabilesinin içlerine doğru ilerleyen müslümanlar, burada bir grup düşmanla karşılaştı. Taraflar bir müddet ok atışlarıyla çarpışmayı sürdürdü. Daha sonra müslümanlar toplu hücuma geçti. Bu hücum karşısında düşman güçleri dağılıp etrafa kaçışmaya başladı. Müslümanlar onları takip etmek istedilerse de Amr b. Âs buna izin vermedi. Müslümanlar bölgede birkaç gün daha kaldılar, ancak düşman kabilelerinden bir haber alamadılar. Sonunda müslümanlar herhangi bir kayıp vermeden Medine’ye döndü. Bu seriyye ile Kuzey Arabistan’daki kabilelere gözdağı verilmiş, müslümanların bölgedeki nüfuz ve etki alanı genişletildi.