Taif halkının reisi olan Ümeyye, hikmetli sözleriyle tanınan meşhur Arap şairlerindendir. Tevrat ve İncil’i okuyan, semavî dinler hakkında bilgi sahibi olan ve şiirlerinde dini motifler işleyen bir şairdi. Allah’ın varlığına inanan Ümeyye b. Ebî’s-Salt hanifliği benimseyip putperestliği reddetmişti. Mekke’de ilk defa “bismike’llāhümme” ifadesini kullanana Ümeyye b. Ebî’s-Salt’tır.
Ümeyye b. Ebî’s-Salt kutsal metinlerde yakında bir peygamberin zuhur edeceğini okumuştu. Bu peygamberin kendisi olmasını arzu ettiğinden şiirlerinde sık sık peygamberlik konusunu işliyor ve bir peygamberin lüzumundan bahsediyordu. Ancak daha sonra risaletin Hz. Muhammed’e verilmesini kıskanarak O’na ve İslâm’a karşı düşmanca bir tavır takındı. Hanif olduğu halde Bedir Savaşında putperest Kureyşlilerin yanında yer aldı ve müşrik ölüleri için mersiyeler okudu.
Hem Câhiliye hem İslâm döneminde yaşamış olan Ümeyye b. Ebî’s-Salt, Taif’in kuşatıldığı yıl (8/630) ölmüştür.