Sevenlerinin Dilinden Efendimiz (sas) – Yaman Dede

Yaman DEDE -

Gönül hun oldu şevkinden boyandım Ya Rasûlallah(sav)
Nasıl bilmem bu nîrana dayandım Ya Rasûlallah
Ezel bezminde bir dinmez figandım Ya Rasûlallah
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah

Yanan kalbe devasın sen, bulunmaz bir şifasın sen
Muazzam bir sehasın sen, dilersen rehnümasın sen
Habîb-i Kibriyasın sen, Muhammed Mustafa’sın sen
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah

Gül açmaz çağlayan akmaz, İlâhi nurun olmazsa
Söner âlem, nefes kalmaz, felek manzûrun olmazsa
Firak ağlar,visal ağlar, ezel mestûrun olmazsa
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah

Erir canlar o gül bûy’i revan bahşın hevasından
Güneş titrer, yanar didarının bak ihtirasından
Perişan bir niyaz inler hayatın müntehasından
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah

Susuz kalsam, yanan çöllerde can versem elem duymam
Yanardağlar yanar bağrımda, ummanlardan nem duymam
Alevler yağsa göklerden ve ben messeylesem duymam
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah

Ne devlettir yumup aşkınla göz, rahında can vermek
Nasip olmaz mı sultanım haremgahında can vermek
Sönerken gözlerim asan olur âhında can vermek
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah

Boyun büktüm, perişanım, bu derdin sende tedbîri
Lebim kavruldu ateşten döner pâyinde tezkîri
Ne dem gönlün murad eylerse taltif eyle kıtmîri
Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah

(sallahu aleyhi ves’sellem)

————————————–

Hûn: Hor ve zelil olmak

Şevk: Arzu

Nîrân: Nurlar, ateşler

Bezm: Sohbet meclisi

Figân: Bağırıp, çağırma

Cemâl: Güzellik, yüz güzelliği

Ferah-nâk: Neşeli, sevinçli

Muazzam: Büyük

Sehâ: Cömertlik

Reh-nümâ: Yol gösteren

Habîb-i Kibriyâ: Hz. Peygamberimizin özel sıfatlarından

Felek: Gök, devir

Manzûr: Bakış

Firâk: Ayrılık

Visâl: Kavuşma

Mestûr: Örtü

Bûy: Koku

Revân: Giden

Dîdâr: Görünme, yüz

Müntehâ: Sona erme

Messeylesem: Dokunsam

Haremgâh: Kişinin kendisine özel, herkesin giremedigi yer

Âsân: Kolay

Leb: Dudak

Pây: Ayak, takat, iz

Taltîf: İltifat, değer