Mü'minlerin annesi Cüveyriye radıyallahu anhâdan rivâyet edildiğine göre, Nebiyyi Ekrem sallallâhu aleyhi ve sellem bir gün sabah namazından sonra hanımı Cüveyriye'nin yanından erken ayrıldı. Kuşluk vakti tekrar onun yanına döndüğünde, Cüveyriye radıyallahu anhâ hâlâ namaz kıldığı yerde oturup zikretmekteydi. Fahr-i Âlem sallallahu aleyhi ve sellem ona,
"Sen yanından ayrıldığımdan beri burada oturuyor musun?" diye sordu. O da:
"Evet, oturuyorum" dedi. Bunun üzerine Nebiyyi Muhterem sallallâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
"Ben senin yanından ayrıldıktan sonra şu dört cümleyi üç defa söyledim. Bu dört cümle senin sabahtan beri söylediğin zikirlerle tartılsa, elbette sevabı onlardan fazla olurdu:
Sübhânallâhi ve bihamdihî, adede halkıhî ve rızâ nefsihî vezinete arşihî ve midâde kelimâtihî
Ben Allah'ı, O'nun yarattığı varlıklar sayısınca, Zâtının hoşnut olduğunca, Arş'ının ağırlığı miktarınca ve bitip tükenmeyen kelimeleri adedince yüceliğine yakışmayan bütün kusurlardan tenzih eder ve O'na hamd ederim."
Müslim, Zikr 79
Yeni yorum ekle