Sevgili Peygamberimiz kendilerine bir hasta getirildiğinde şöyle duâ ederdi:
اَللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ مُذْهِبَ البَأْسِ اشْفِ أَنْتَ الشَّافِي لاَ شَافِيَ إِلَّا أَنْتَ شِفَاءً لَا يُغَادِرُ سَقَمًا
“Allah’ım, ey insanların Rabbi!
Bu hastalığı gider, şifâ ver, çünkü şifâ verici Sensin.
Senin vereceğin şifâdan başka şifâ yoktur.
Öyle şifâ ver ki hiçbir hastalık bırakmasın.”
Buhârî, Merdâ,20; Müslim, Selâm, 46
