Kur'an-ı Kerim

Okunan Kur'an'ın sevabını ölüye bağışlamak meselesi, üzerinde ittifak söz konusu olmayan ihtilaflı bir meseledir. Öteden beri âlimler bu konuda iki farklı görüşe ayrılmışlardır.

Kur’an, yaratan ile yaratılan arasında bir köprüdür, bir tanışma ve anlaşma aracıdır. O, kendisine tutunduklarında insanları karanlıktan aydınlığa çıkaracak, tutunanların birlik ve beraberliğini sağlayacak ve onları doğru yola götürecek olan bir iptir. O öyle bir iptir ki, hiçbir zaman kopmaz.

Hayatta bazı anlar kaçırıldığında ise telafisi yoktur. Allah zamanın önemini kavramamız için Arafat’ta vakfeye dikkatleri çekiyor. (2 Bakara 198) Tek sermayemiz olan zamanı, iyi değerlendiremezsek iflasa sürüklenebiliriz.

Kitab’a uymak, O’nu getiren, O’ndan beslenen ve Hz.Aişe’nin ifadesiyle “ayaklı Kur’ân” olan Resûl’e itaat ile mümkün. (3/132, 8/20, 24/56, 4/80 ) Allah’ın bizi sevmesi; günahlarımızı bağışlaması; (3/31-32)