Şakk-ı Sadr Arapça bir tertip olup göğsün yarılması anlamına gelmektedir. İslam kaynaklarında sıkça rastlanan konulardan biri olan şakk-ı sadr, Peygamber Efendimizin göğsünün yarılması hadisesidir. Buna göre Hz. Peygamber dört beş yaşlarında sütannesinin yanındayken bir gün Cebrail (a.s) veya insan kılığına bürünmüş iki melek henüz çocuk olan Rasûl-i Ekrem’in yanına gelip göğsünü yarmış, kalbinden bir kan pıhtısı almış ve kalbi yıkayıp yerine koyduktan sonra yarığı kapatmıştır. Bu müdahale sırasında Efendimiz hiçbir sıkıntı veya acı hissetmemiştir. (Buhari, Salât 1, Hac 75; Müslim, İman 263)
İslam Tarihinde şakk-ı sadr olayı cismânî ve ruhânî boyutlarıyla ele alınmıştır. Bazı müfessirler inşirah suresinde geçen "Biz senin göğsünü açıp genişletmedik mi?" mealindeki ayetin şakk-ı sadr hadisesine işaret ettiğini söylemişlerdir. Ancak hadis metinlerinde buna dair bir bilgi yoktur.
Kaynaklarımız Peygamber aleyhiselâm’ın göğsünün yarılması hadisesinin üç kez gerçekleştiğini belirtirler. İlk olarak Efendimizin göğsü süt annesi Halime’nin yurdunda beş yaşında iken yarılmış aynı hadise ilk vahiy ve mirac geceleri de tekrarlanmıştır.(İbn Hacer, Fethu’l-Bârî, VIII, 203)