İncil'de Hz. İsa'nın kendisinden sonra geleceğini müjdelediği kimseye verilen addır. İslami kaynaklarda faraklit şeklinde yer alan bu kelimenin aslı Grekçe' dir. Latince'ye paracletos olarak geçen kelime parakalô fiilinden gelmektedir ve "yanına çağırmak " demektir. Kilise dilinde ise "teselli etmek" anlamında kullanılmıştır. Parakletos da "yardıma çağrılan, müdafaa eden, şefaatçi" gibi anlamlar taşımaktadır. Hıristiyanlara göre Hz. İsa'nın geleceğini müjdelediği parakletos Rûhu’l-Kudüs'tür. Rûhu’l-Kudüs, İsa Mesih'in kendilerinden ayrılması sebebiyle hüzünlenen havarilere teselli olmak üzere geldiği için kelime genellikle "teselli veren" olarak tercüme edilmiştir.
Yuhanna İncili'ne göre Hz. İsa geleceğini müjdelediği parakletosun özelliklerini söylerken “işitmek” ve “söylemek” fiillerini kullanmaktadır. Bu fiiller somut işleri belirtmektedir. Dolayısıyla bu işler ancak işitme ve konuşma organına sahip bir varlıktan beklenebilir. Bu nitelikleri Kutsal Ruh'a nispet etmek ve onu paraklet olarak anlamlandırmak doğru değildir . Zira Kutsal Ruh vahiy ve ilham meleğidir. İlham için de bu organlara gerek yoktur. Paraklet kelimesi yine Yuhanna tarafından şefaatçi anlamında Hz. İsa için kullanılmıştır. (Yuhanna'ın Birinci Mektubu, 2/11). Bu durumda paraklet Hz. İsa gibi bir insandır. Müslüman alimler, bir taraftan "parakletos" şeklinde geçen kelimenin "Ahmed" anlamına gelen "perikleitos"un tahrif edilmiş biçimi olduğunu ileri sürerken diğer taraftan Yuhanna incili'ndeki parakletos kelimesinin gerek Hz. İsa için kullanılmış olması gerekse İncil'de zikredilen nitelikleri sebebiyle Hz. Muhammed olduğunu ortaya koymuşlardır.